Designer’s Art Collection Is a Passionate Triple Mix - Karen Rosenberg New York Times

February 22, 2011
Designer’s Art Collection Is a Passionate Triple Mix

By KAREN ROSENBERG

Fashion designers are some of the most original collectors, as the art world was reminded when works owned by Yves Saint Laurent and Pierre Bergé hit the block in Paris in a sale organized by Christie’s a couple of years ago. And the designer need not be a European couturier; “Mannerism and Modernism: The Kasper Collection of Drawings and Photographs,” at the Morgan Library & Museum, celebrates the unusual collection assembled by Herbert Kasper, the American designer whose garments were sold at Lord & Taylor and other department stores from the 1950s through the ’80s.

The occasion for this exhibition of some 100 works is Mr. Kasper’s 11-piece gift to the Morgan (that number includes partial and promised gifts). These sorts of collection shows can be relentlessly sycophantic, but this one is redeemed by its idiosyncrasies.

For one thing, Mr. Kasper collects in several well-defined areas: old-master drawings, modern and contemporary works on paper, and (mostly recent) photography. So the show, as a Morgan curator writes in the catalog, is really “three collections in one.”

And while some contemporary fashion designers view their art collections as an extension of their brands, Mr. Kasper’s approach is more instinctive. One might not expect a designer known for his affordable American sportswear to gravitate to the Italian Mannerists, or the art brut of Jean Dubuffet, or experimental photographs by Adam Fuss — but Mr. Kasper is clearly passionate about all of them. After a while this unmuseumlike mix starts to make sense. As a visiting dealer once told Mr. Kasper, the collection has “a thread.”

It helps that the Morgan’s curators, with assistance from Axel Vervoordt, the dealer-designer-tastemaker and Philip Feyfer, the art historian, have loosened up their typical installation structure. Drawings and works on paper hang in the East Gallery and photography in the West, but the contemporary artist Vik Muniz’s irreverent homages to Bernini and Delacroix infiltrate the ranks of Mannerists. Smaller pieces hang in clusters, emphasizing Mr. Kasper’s eclectic frame choices.

Very Good Result for LICHTFELD (1959) of Günther UECKER at Sotheby's London

At the Contemporary Art Evening Auction at Sotheby's London of February 15th the work "Lichtfeld" by Günther Uecker was sold for 735,650 GBP. It was estimated 300,000 - 400,000 GBP.

cit. Catalogue Sotheby's:

A pioneering and extremely early paragon of Günther Uecker's extraordinary art of nails, Lichtfeld of 1959 emblematises the courageous artistic innovation that characterised the artist's work at this time and that gave rise to the hugely influential ZERO movement to which he was so foundational. Having been widely exhibited in the major groundbreaking ZERO shows that swept across Europe in the early 1960s, from Amsterdam to Stockholm to Hanover, and proved to be so important to generations of later artists, Lichtfeld is of historic importance in its devotion to kineticism and the effects of light and movement. Early and experimental installations of this work, such as at Modern Museet, Stockholm in 1971, positioned it horizontally atop a vertical axis and set spinning, while a dangling lightbulb simultaneously circled around it, creating rapid and ever-changing effects of shadows cast by the thousands of nails that punctuate its remarkably animated surface. Subsequently installed as a hanging painting, it is a sublime exemplar of Uecker's famous worknig method, whereby he hammered his nails spontaneously without premeditated design, moving rapidly outwards from the centre and spacing the nails at approximately the width of his finger. This sensational piece testifies to an intense and immensely focused physical action, as well as preserving the serene purity of his inimitable aesthetic. With its evolving patterns of vertiginous movement governed by changes in light and viewpoint, Lichtfeld remains a resoundingly vibrant and kinetic work.

Gunther Uecker - Marc Ruyters H ART

Exhibition TUSSENRUIMTE - Roger Raveel Museum with works of Lucio Fontana and Ida Barbarigo

Tussenruimte - Roger Raveel museum

Het onzichtbare zichtbaar maken is een schijnbaar onmogelijke opdracht die tal van beeldende kunstenaars op zich hebben genomen. Bij Raveel is het beroemde witte vierkant slechts één van de middelen om het schilderij te laten uitvloeien in tijd en ruimte. In 1974 en 1975 kopieerde Raveel elf schilderijtjes die hij in de jaren 1940, bij het begin van zijn loopbaan had gemaakt. Hij plaatste de oorspronkelijke afbeelding op een groter doek waardoor ze omgeven werd door een brede witte rand, die ze afscheidt van de realiteit er omheen. Zo ontstaat een nieuw beeld, waar de tussenruimte even belangrijk wordt als de voorstelling zelf. Lucio Fontana bereikte een vergelijkbaar resultaat door het schildersdoek te doorkerven. Zo ontstonden zijn beroemde Concetto spaziale‘s. Ook bij de jongere generaties is het streven merkbaar, bijvoorbeeld in de schilderijen van Jean-Marie Bytebier of in de sculpturen en installaties van Jan De Cock en Joëlle Tuerlinckx. Het begrip Tussenruimte geldt als algemene noemer voor de diverse toepassingen van dit streven. Tussenruimte toont werk van Chantal Akerman, John Baldessari, Ida Barbarigo, Jean-Marie Bytebier, David Claerbout, Gilles-François-Joseph Closson, Henri de Braekeleer, Antoon De Clerck, Jan De Cock, Juan Duque, Lucio Fontana, Guy Mees, Claude Monet, Roger Raveel, Jakob Smits, Joëlle Tuerlinckx en Tibetaans textiel.

Roger Raveel museum
Gildestraat 2 – 8
B-9870 Machelen – Zulte

Tentoonstelling van 13 februari tot en met 19 juni 2011
Elke dag van 11 tot 17 uur, Gesloten op maandag en dinsdag
Info: tel. +32 (0)9 381 60 00 – fax +32 (0)9 381 60 08
rrm@rogerraveelmuseum – www.rogerraveelmuseum.be

Nieuwe kunst in historisch pand - Jan Van Hove De Standaard

Axel Vervoordt opent galerie in Antwerpen - Bert Popelier DE TIJD

Exhibition The Human Abused (Der geschundene Mensch) by Günther Uecker @ Homecoming Centre of the District Six Museum, Cape Town

The Human Abused (Der geschundene Mensch) by Günther Uecker


February 4 to March 6, 2011 @ Homecoming Centre of the District Six Museum, 15A Buitenkant Street, Capetown  http://www.districtsix.co.za/
This exhibition is organized by the Institute for Foreign Cultural Relations (ifa) and is part of the German Cultural Weeks in the Cape 2010/11



"My subject is life and death", says German artist Guenther Uecker about his work. His exhibition "The Human Abused: 14 Pacified Implements", created between the German autumn of 1992 and spring 1993 lives through the contrast, the discord of these poles.

Uecker reacts to the rise of xenophobia and to the use of violence against foreigners in Germany two years after unification in 1990. Uecker responds - in the language of form typical for him, namely slats of wood, linen cloths, nails, stones, ash, sand, pages of writing -- to the injury of a human being by a human being.

In these works of art -- meant to warn -- he expresses his visions of life and suffering and tries to reveal basic human drives: aggression, injury, destruction, setting against them gestures of reconciliation. As Uecker says, "thus my protest, my statement is an expression of my agitation, a portrait of an artist in Germany, so to speak."

Axel Vervoordt Gallery - Thijs Demeulemeester TRENDS

STIJL KUNSTHANDEL

Thijs Demeulemeester

AXEL VERVOORDT GALLERY

'We houden geen stocksale'

Een Foundation runnen kost bakken geld. Vraag maar aan kunsthandelaar en antiquair Axel Vervoordt. Om nieuwe inkomsten te genereren, opent zijn zoon Boris vandaag een commerciële kunstgalerij in hartje Antwerpen. Of zit er meer achter deze nieuwe stap?

Toeval of niet: op 14 dagen tijd openen twee bekende Belgische kunststichtingen – de Verbeke Foundation en de Vervoordt Foundation – elk een commerciële galerij in het centrum van Antw erpen. Geert Verbeke installeerde zich op 14 januari op het Zuid, Boris Vervoordt opent vandaag de Axel Vervoordt Gallery in de Vlaeykensgang. “De galerij zit in een oude patriciërswoning, vlak bij mijn eigen huis”, zegt Boris Vervoordt, de zoon van de wereldberoemde Antwerpse kunst- en antiekhandelaar Axel Vervoordt. “Het is een beperkte ruimte van 9 op 9 waarin we kleine, uitgepuurde tentoonstellingen brengen. We tonen er enkel nieuw werk dat vers uit de studio van de kunstenaars komt. Zo begeven we ons voor het eerst op de primary art market. Lees: in de gallery zullen we geen oude stukken te koop aanbieden uit de vaste collectie van de Foundation. Axel Vervoordt wordt geen stocksale.”

First things first

Hoe past die commerciële galerij in het businessplan van het bedrijf en de Vervoordt Foundation? “Eigenlijk is het een logische stap, omdat we de jongste jaren meer en meer met jonge kunstenaars samenwerken”, legt Boris Vervoordt uit. “De thematische tentoonstellingen Artempo, Academia en In-finitum die mijn vader de voorbije jaren opzette in Venetië en Parijs, zijn daar mooie voorbeelden van. Die drie mijlpalen hadden een grote impact op het bedrijf. Ten eerste inhoudelijk, want sindsdien kiezen we steevast voor een thematische aanpak rond interculturele dialoog. Maar ten tweede ook financieel, want we beseffen dat al die mooie projecten gigantisch veel geld kosten. De galerie is het commerciële vehikel dat de droomprojecten van de Foundation mogelijk moet blijven maken.” In de interieurwereld is Axel Vervoordt een wereldautoriteit met beroemde klanten als Bill Gates, Calvin Klein en Sting. En ook in België richtte hij menige villa van bedrijfsleiders in. Maar ondanks die ervaring en dat klantenbestand, is hij in de galeriewereld een groentje. Is hij ook van plan met zijn nieuwe galerieconcept de wereld te veroveren? “Grote galeries hebben inderdaad een netwerk van filialen over de hele wereld. Zo kunnen ze zo veel mogelijk plaatsen ter wereld een podium bieden. Het is zeker een interessante mogelijkheid, maar zover zijn we nog lang niet. First things first.”

Openingstoespraak Axel Vervoordt Gallery door Schepen Philip Heylen

OPENING GÜNTHER UECKER IN AXEL VERVOORDT GALLERY – VLAEYKENSGANG

Beste aanwezigen,

A thing of beauty is a joy forever. Oscar Wilde. Maar iemand moet er wel voor zorgen dat die schoonheid forever ter beschikking blijft. Kunsthandelaars, antiquairs en galeristen nemen in Antwerpen een bijzondere plaats in. Ze hebben op hun vakgebied onze stad op de wereldkaart gezet. Mercantiel maar tegelijk kunstzinnig. Een beschrijving die al eeuwen lang ook op Antwerpen zelf toepasbaar is. Dit is een stad die ontstond zowat tweeduizend jaar geleden, in de tijd der antieken, én dit is een stad van antiquairs. Kunst en traditie zijn geen twee tegengestelden, maar veeleer de twee kanten van hetzelfde verhaal: een verlangen naar schoonheid en duurzaamheid.

Sa-men-wer-king is de eerste stap voor succes in de wereld maar helaas vaak de laatste in de wereld van de kunst.

En toch is het ons gelukt.

De momenteel succesvolle tentoonstelling van Anselm Kiefer is geen toeval maar maakt deel uit van een momentum. Vanaf oktober 2010 nam de stad Antwerpen het initiatief tot een structurele samenwerking tussen de Antwerpse stedelijke musea, KMSKA en M HKA. Vanop de maan gezien zijn dat maar een paar kleine pasjes voor de mensheid, maar ik verzeker U: het zijn grote schreden voor de cultuursector in Antwerpen. Om het heel concreet te stellen: we willen u vanaf nu een autorit naar Dusseldorf, Keulen of Amsterdam besparen om werk van topkwaliteit te mogen aanschouwen. Ons streefdoel is om tweejaarlijks een topexpo te hebben… We doen dit o.a. door referentietentoonstellingen te programmeren. Het gaat dan om tentoonstellingen waarvan het gevoel leeft dat men deze tentoonstelling absoluut móet gezien hebben. Omdat het hier gaat om behoorlijk dure tentoonstellingen is samenwerking de enige mogelijke manier om ze te realiseren… In 2012 zetten we in op een groot project beeldende kunsten in het Middelheim dat tevens een duidelijke upgrade ondergaat.

Als overheid hebben we aandacht voor de hele economische waardeketen van de kunstindustrie. We proberen de academie en de hogescholen te ondersteunen, geven kansen aan jonge afgestudeerde kunstenaars via ons atelierbeleid, zorgen dat ze met subsidiemiddelen kunnen overgaan tot hun eerste productie en zorgen voor toonplekken. Belangrijke schakel is daarbij de distributie en zo komen we uit tot de galerijhouders.

Ook daar lijkt Antwerpen een momentum te kennen.

Geert Verbeke van de Verbeke Stichting in Stekene startte op 14 januari de Verbeke Gallery in de Leopold De Waelstraat , de eerste galerie ter wereld die zich toelegt op bio-art. En in de Pourbusstraat richtte de bekende Nederlandse artiest Frank Gribling 'Locus Solus' in, een kunstruimte gewijd aan informele en Zero-kunst van de jaren vijftig en zestig.

Maar als een antiquair beslist hedendaagse kunst te brengen dan is de cirkel van de kunstproductie rond en kunnen we dat alleen maar toejuichen. Als die antiquair luistert naar de naam Vervoordt – Axel of Boris – dan juichen we twee keer. In de Vlaeykensgang komen ze thuis van nooit weg geweest. En ook dit is een groots moment want als statement pakken ze onmiddellijk uit met een grote naam.

Zoekmachines hebben één ding gemeen met kunst: ze onthullen vaak verborgen waarheden, elk op zijn manier. Neem in dit geval de naam van beeldhouwer Günther Uecker. Als je die googelt dan verschijnt hij bijna automatisch in een lijstje van de groten der Dutse kunst – de gouden generatie net nà de Wereldoorlog: Joseph Beuys, Georg Baselitz, Sigmar Polke, Gerhard Richter en Anselm Kiefer. Maar de name dropping gaat verder als je leest dat hij samen een van de markantste vertegenwoordigers is van de Zerobeweging met o.a. Jean Tingeluey, Yves Klein – jawel, die van het blauw, en Lucio Fontana.

Beste aanwezigen, Oscar Wilde had geen laptop noch google ter beschikking en daarom dacht hij dat great names never walk in small streets. Kijkt u rustig rond, want hier, in de Vlaeykensgang, wordt dit citaat treffend weerlegd…..